Οι παραλίες της Κιμώλου

Οι ηλιόλουστες παραλίες τις Κιμώλου συνδυάζουν το βραχώδες τοπίο με την ψιλή άμμο και το λεπτό βότσαλο. Οι παραλίες της Αλυκής, της Μπονάτσας και το Καλαμίτσι έχουν μεγάλες αμμουδιές με ψιλή άμμο και είναι ιδανικές για όλους του καιρούς. Οι παραλίες του Αϊ Γιώργη με τη λευκή άμμο, το Λειβαδάκι, το Κλίμα, το Ρέμα και η Ψάθη που είναι το λιμάνι προσφέρονται για κολύμπι και ηλιοθεραπεία. 

Υπάρχουν και άλλες παραλίες στα βόρεια και στα δυτικά του νησιού όπως το Σουφί, τα Μοναστήρια στα Βόρεια και ο όρμος της Αθηνιάς, το κάστρο στα δυτικά και το νησί απέναντι από την Ψάθη, η Πολύαιγος, οι οποίες προσεγγίζονται μόνο από την θάλασσα. Αξιόλογη είναι η παραλία των Ελληνικών στα δυτικά, όπου βρέθηκε νεκρόπολη και θραύσματα αγγείων γεωμετρικών χρόνων, τα οποία φυλάσσονται στο μουσείο της Κιμώλου

Η Κίμωλος

Η Κίμωλος, ανάμεσα στη Σίφνο και τη Μήλο, είναι ένας αγαπημένος προορισμός για αυτούς που αναζητούν ήρεμες διακοπές έξω από το κύριο τουριστικό ρεύμα, σε ένα μαγευτικό τοπίο με συναρπαστικά ιστορικά αλλά και γεωλογικά μνημεία. Έχει έκταση 36 km2 και περίμετρο 38 km. και παρουσιάζει μια μοναδική ποικιλία πετρωμάτων, όπου κυριαρχεί το άσπρο χρώμα της «κιμωλίας γης».

Το σχήμα της είναι περίπου πενταγωνικό και έχει ποικιλόμορφες ακτές, άλλες με απότομα κοφτερά βράχια και άλλες απάνεμες αμμουδερές παραλίες. Είναι κατεξοχήν ορεινό νησί με υψηλότερη κορυφή το Παλαιόκαστρο (397 m). Το έδαφος της είναι άγονο και το υπέδαφος ηφαιστιογενές.

Πρωτεύουσα είναι το Χωριό ή Κίμωλος, γραφικός κυκλαδίτικος οικισμός χτισμένος στην ενδοχώρα του νησιού γύρω από το βενετσιάνικο κάστρο του 17ου αιώνα. Ο οικισμός περιλαμβάνει το Παλιό Χωριό και το Καινούργιο Χωριό, και χαρακτηρίζεται από τα πανέμορφα κατάλευκα σπιτάκια και τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους. Επίνειο της Κιμώλου είναι ο παραθεριστικός οικισμός Ψάθη, στις ανατολικές ακτές του νησιού, σε απόσταση 1,5 χλμ. από το Χωριό. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι τα «σύρματα» με τις πολύχρωμες πόρτες τους, σπηλιές στην ακτή όπου οι ψαράδες δένουν τις βάρκες τους.


Η Ιστορία

Σύμφωνα με τη Μυθολογία, η Κίμωλος πήρε το όνομά της από τον πρώτο της οικιστή, Κίμωλο. Αργότερα ονομάστηκε Εχινούσα. Κατοικείται τουλάχιστον από τη μυκηναϊκή περίοδο και η βυθισμένη πολιτεία και η νεκρόπολη στην περιοχή Ελληνικά έχουν δώσει Μυκηναϊκά, Γεωμετρικά, Αρχαϊκά και Κλασικά ευρήματα. Την πόλη αυτή φαίνεται ότι κατοικούσαν οι Κιμώλιοι τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.      Η Κίμωλος είναι από την αρχαιότητα γνωστή για την εξόρυξη της κιμωλίας - σημαντικής πηγής πλούτου για το νησί - καθώς και για τα εξαιρετικά της σύκα.. Τον 3ο π.Χ αιώνα κυκλοφόρησε δικά της νομίσματα. Κατά τον Μεσαίωνα η Κίμωλος καταλήφθηκε από τους Βενετούς και ονομαζόταν Αρζαντιέρα. Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της Βενετοκρατίας το νησί υπέφερε πολύ από πειρατείες, εξαιτίας των οποίων η Κίμωλος ερημώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.

Τοπικά προϊόντα της Κέας

Στα προϊόντα της Κέας περιλαμβάνονται ντόπια λουκάνικα, λόζα (παστό χοιρινό) και το τοπικό κόκκινο κρασί «μαυρούδι». Οι γλυκές γεύσεις της Τζιας περιλαμβάνουν παστέλι από τζιώτικο μέλι και τα φτιαγμένα με μεράκι γλυκά του κουταλιού.

Σπεσιαλιτέ της Τζιας είναι ο πεντανόστιμος «πασπαλάς» (κομματάκια χοιρινού μαγειρεμένα με τομάτα και αυγά), τα «τσίγαρα» (χοιρινό με λίπος) και η «λόζα» (χοιρινό παστό). Στην Κέα θα βρείτε πολλά μέρη για να απολαύσετε φρέσκο ψάρι και τη διάσημη αστακομακαρονάδα της. Τα ντόπια λουκάνικα έχουν επίσης τη θέση τους στο τζιώτικο τραπέζι, όπως και η ψητή ρέγκα συνοδευόμενη από δροσερή ρετσίνα, ενώ γευστική παράλειψη θα ήταν να μη δοκιμάσετε κόκορα κρασάτο, σε συνδυασμό με το ντόπιο κόκκινο κρασί «μαυρούδι». Για επιδόρπιο αναζητήστε «μπεζέδες», «γλυκό κυδώνι» και «νερόμελη», είδος κρέμας με μέλι και νερό.


Πασπαλάς Τζιώτικος
Υλικά:
2-3 κομμάτια χοιρινό (πασπαλάς)
1 κιλό ντομάτες 
5 αυγά
αλάτι - πιπέρι 
λίγη ζάχαρη  

Τεμαχίζουμε σε μικρά κομματάκια τον πασπαλά και τον τσιγαρίζουμε για λίγο με το ίδιο του το λίπος (γλίνα τζιώτικη), σε ένα τηγάνι.
Τρίβουμε τις ντομάτες στον τρίφτη και τις ρίχνουμε στο τηγάνι, αφού πριν τις έχουμε πασπαλίσει με λίγο πιπέρι, λίγο αλάτι και λίγη ζάχαρη ώστε να μη ξινίσουν, και τηγανίζουμε μέχρι να πιουν το υγρό τους.
Χτυπάμε τα αυγά και τα ρίχνουμε κι αυτά στο τηγάνι, ανακατεύοντας τα μέχρι να πήξουν. Τότε, κατεβάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά και σερβίρουμε τον πασπαλά σε πιατέλα.
Μπορούμε να τον συνοδεύσουμε με αμπελοφάσουλα, σαλάτα κλπ.

Συνταγή: Ειρήνη Μπιθάρη, Κέα, Κάστρο

Τα αξιοθέατα της Κέας

Ιουλίδα Η Χώρα της Κέας, Ιουλίδα, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε λόφο και έχει γραφικά κυκλαδίτικα σπίτια με χαρακτηριστικές κόκκινες στέγες, πλακόστρωτα δρομάκια, σκαλάκια και τα περίφημα «στεγάδια» της. Στην είσοδο του χωριού, θα δείτε το πρώτο στεγάδι, με τοίχους φιλοτεχνημένους από το ζωγράφο Αλέκο Φασιανό. Το Δημαρχείο του 1902 στην πλατεία, ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό οικοδόμημα με πρωτότυπη διακόσμηση, αποτελεί έργο του αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ, όπως επίσης και το νεοκλασικό κτήριο που στέγαζε το δημοτικό σχολείο. Στην Ιουλίδα, η οποία είναι χτισμένη στη θέση της αρχαίας ομώνυμης πόλης, σώζονται ερείπια κατοικιών και τμήμα του τείχους της ακρόπολης. Λέων της ΚέαςΣε απόσταση 1,5 χλμ. βορειοανατολικά της Ιουλίδας θα συναντήσετε τον περίφημο Λέοντα της Κέας ή Λιόντα, επιβλητικό αρχαϊκό ανάγλυφο του 600 π.Χ., που βρίσκεται σε μια τοποθεσία με πανοραμική θέα Ιουλίδα-Αρχαιολογικό ΜουσείοΠολύ ενδιαφέροντα ευρήματα, που καλύπτουν μια περίοδο από τη νεολιθική εποχή μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου, εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ιουλίδας. Εκκλησίες-ΜοναστήριαΣτην Κέα υπάρχουν πολλές αξιόλογες βυζαντινές εκκλησίες: η Παναγιά η Γκαμήλα, η Παναγιά η Ρευματιανή, ο Ευαγγελισμός, η Δημοτικιά, ο 'Αγιος Σπυρίδων, η Παναγία η Χρυσοσπηλιώτισσα χτισμένη μέσα σε σπηλιά. Στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού, στο λόφο Καστρί, πάνω σ’ έναν βράχο είναι χτισμένο από τον 18ο αιώνα το επιβλητικό μοναστήρι της Παναγίας της Καστριανής, με την εικόνα της Παναγίας, προστάτιδας του νησιού.  Από την Ιουλίδα ο δρόμος προς νότο οδηγεί στο ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας, που είναι χτισμένο γύρω από τριώροφο ελληνιστικό πύργο. Πρόκειται για σημαντικό μνημείο των Μεσοβυζαντινών χρόνων. 'Αλλα σημαντικά μοναστήρια είναι του Αγίου Παντελεήμονα του 16ου αιώνα, στο κέντρο του νησιού, και το Σύνθρονο του Αγίου Τιμοθέου, με θαυμάσιες αγιογραφίες του 13ου αιώνα. 'Αλλο αξιόλογο μνημείο των Μεσοβυζαντινών χρόνων είναι ο ναός των Αγίων Απόστολων στις Ελιές Κατωμεριάς. Ιουλίδα-ΑνεμόμυλοιΕντυπωσιακοί είναι οι 26 ερειπωμένοι μύλοι στην κορυφή του βουνού πάνω από την Ιουλίδα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο συγκρότημα ανεμομύλων στις Κυκλάδες. Κορρησία. Επίνειο της Ιουλίδας, στον κόλπο του Αγίου Νικολάου, είναι η Κορησσία. Η αρχαία πόλη Κορησσός βρίσκεται πάνω από τον σημερινό οικισμό, στο δυτικό άκρο του κόλπου του Αγίου Νικολάου. Εδώ αποκαλύφθηκε ο περίφημος Κούρος της Κέας, που σήμερα κοσμεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Χαρακτηριστικό δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου αποτελεί το εγκαταλελειμμένο σήμερα εργοστάσιο εσμαλτωμένων σκευών Εμαγιέ, που λειτούργησε το διάστημα 1927-1957 στην περιοχή της Κορησσίας. Αγία Ειρήνη-Προϊστορικός οικισμός. Μετά το Βουρκάρι θα συναντήσετε τη μικρή χερσόνησο της Αγίας Ειρήνης, όπου βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς του Αιγαίου. Εδώ ανακαλύφθηκαν τμήμα του τείχους, η πύλη του οικισμού, βάση πύργου, ναός και θαυμάσια κυκλαδικά ειδώλια, με πιο εντυπωσιακά τις περίφημες Κόρες που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της. Φάρος. Στη χερσόνησο της Αγίας Ειρήνης βρίσκεται το ιστορικό «Στενό του Λάμπρου Κατσώνη» και το Φανάρι του Αγίου Νικολάου, ο πρώτος φάρος που άναψε στις Κυκλάδες (το 1831) και ο δεύτερος στην Ελλάδα, χτισμένος στα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα. Κεφάλα-νεολιθικός οικισμός. Από την Αγία Ειρήνη χωματόδρομος οδηγεί βόρεια στη χερσόνησο Κεφάλα, όπου βρίσκονται ίχνη του αρχαιότερου οικισμού στο νησί, που μαρτυρούν ότι η Κέα κατοικήθηκε από τη νεολιθική εποχή (3300-3200 π.Χ.). Μακρόνησος. Ανάμεσα στην Κέα και στο Λαύριο βρίσκεται η Μακρόνησος, που διοικητικά ανήκει στην Κέα. Ονομαζόταν και «Νήσος Ελένη», γιατί σύμφωνα με το μύθο ο Πάρης έκρυψε την Ωραία Ελένη σε μια σπηλιά στην βόρεια πλευρά του νησιού. Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα,  μετά τον εμφύλιο, η Μακρόνησος χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Σήμερα είναι ακατοίκητη και μόνο μερικοί βοσκοί βρίσκονται στην περιοχή. Μπορείτε να την επισκεφθείτε με δικό σας σκάφος η με οργανωμένες εκδρομές.

Η Ιστορία της Κέας

Το όνομά της αποδίδεται στον ήρωα Κέω από τη Ναύπακτο, που ήλθε στο νησί τον 12ο αιώνα π.Χ. Η ονομασία Τζια δόθηκε στο νησί κατά την Ενετοκρατία. Η Κέα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνθηση του κυκλαδικού πολιτισμού και υπήρξε γενέτειρα μεγάλων μορφών της αρχαίας Ελλάδας, όπως των ποιητών Σιμωνίδη και Βακχυλίδη, του Ερασίστρατου, του Πρόδικου κ.α. 

Κατά τους Αρχαϊκούς χρόνους η Κέα ήταν φημισμένη για το πολιτικό της σύστημα αλλά και για το έθιμο του «κωνειάζεσθαι», σύμφωνα με το οποίο όσοι πολίτες περνούσαν τα 70 χρόνια αυτοκτονούσαν με κώνειο γιατί οι πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις δεν ήταν πια χρήσιμες στην πολιτεία.

Τέσσερις πόλεις-κράτη αποτελούσαν την Κέα: η Ιουλίδα, η Κορησσός, η Καρθαία και η Ποιηέσσα. Διατηρούσαν την διοικητική και πολιτική αυτονομία τους και συνεργάζονταν συνήθως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. 

Τη Βυζαντινή εποχή, ζωντανή παρέμεινε η περιοχή γύρω από τη Ιουλίδα και το νοτιοανατολικό άκρο του νησιού. Στα τέλη του 19ου και στην αρχή του 20ου αιώνα, το νησί γνώρισε οικονομική ανάπτυξη, αρχικά ως σταθμός ανεφοδιασμού άνθρακα για τα ατμοκίνητα πλοία της εποχής και αργότερα χάρη στο μοναδικό ελληνικό εργοστάσιο παραγωγής εσμαλτωμένων σκευών, που λειτούργησε από το 1927 μέχρι το 1957 και υπήρξε το μεγαλύτερο της Μεσογείου.

Η Κέα

Δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι σε απόσταση αναπνοής από την πολύβουη Αθήνα, βρίσκεται ένα νησί με τόσα φυσικά χαρίσματα, πλούσια παράδοση και αυθεντική φιλοξενία, όπως η Κέα. Φθάνοντας με το πλοίο στο λιμάνι του νησιού, ο επισκέπτης μπαίνει σε έναΚν διαφορετικό κόσμο, αφήνοντας πίσω του το άγχος της σύγχρονης ζωής, χωρίς να στερηθεί καμιά από τις ευκολίες της. Μπροστά του βρίσκεται η «πύλη των Κυκλάδων» η Κέα ή Τζια, ένα πανάρχαιο σταυροδρόμι πολιτισμών στο χώρο του Αιγαίου, ένα γραφικό νησί με μοναδικά φυσικά τοπία και αξιοθέατα.

Για τους περιπατητές, η Κέα είναι ένας παράδεισος. Μονοπάτια συνολικού μήκους 36 χιλιομέτρων, το 65% των οποίων λιθόστρωτα, διατρέχουν ονειρικές διαδρομές μέσα από πυκνά δάση από μεγαλόπρεπες βελανιδιές και οδηγούν σε πανέμορφες ερημικές ακρογιαλιές. 

Όμως, δεν είναι μόνο οι λάτρεις της φύσης που θα βρουν στην Κέα τον ιδανικό τόπο για τις περιηγήσεις τους: Οι φίλοι της λαϊκής παράδοσης, των θρύλων και των παραμυθιών θα ανακαλύψουν τον δικό τους παράδεισο στην Κέα, νησί των παραμυθιών, που συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι τους δικούς της πιστούς, σε μια μεγάλη συνάντηση με αφηγητές από όλο τον κόσμο. 

Με επιφάνεια 131 τ.χλμ. και συνολικό μήκος ακτών 86 χλμ.,  η Κέα είναι ένα από τα μεγαλύτερα κυκλαδονήσια. Είναι ορεινό, κυρίως, νησί με μερικές εύφορες περιοχές με άφθονο νερό, γόνιμα οροπέδια και κοιλάδες. Το ψηλότερο βουνό του νησιού είναι ο Προφήτης Ηλίας με υψόμετρο 568 μ. Στο βόρειο τμήμα του νησιού σχηματίζεται ο κόλπος του Αγίου Νικολάου, κύριο λιμάνι του νησιού.

Η Κέα έχει φανατικούς θαυμαστές, καθώς διατηρεί τον παραδοσιακό χαρακτήρα της και γοητεύει τους επισκέπτες της με τους όμορφους οικισμούς της, τους αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους της, τις πεντακάθαρες παραλίες της, τα σπάνια για κυκλαδονήσι δάση βαλανιδιάς, αλλά κυρίως με τους φιλόξενους κατοίκους της.

Χώρα της Κέας είναι η Ιουλίδα, πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός χτισμένος αμφιθεατρικά στην πλαγιά του λόφου, με το βενετσιάνικο κάστρο του 13ου αιώνα να δεσπόζει στην κορυφή του.

Τοπικά προϊόντα της Ίου

Η Ίος παράγει πολλά τοπικά προϊόντα, ονομαστά για την ποιότητα και τη γνησιότητά τους. Το νησί διαθέτει πολύ αναπτυγμένη κτηνοτροφία (κυρίως αιγοπρόβατα αλλά και βοοειδή) η οποία συντελεί και στην πολύ μεγάλη παραγωγή γαλακτοκομικών και τυριών. Τα τυριά της Ίου είναι ονομαστά και εξάγονται σε μεγάλες ποσότητες, τόσο στα γύρω νησιά όσο και στην Αθήνα και θα ήταν σφάλμα να φύγετε από το νησί χωρίς να τα δοκιμάσετε. Στην Ίο παράγεται λευκό κεφαλοτύρι αλμυρό και πικάντικο ή πιο ήπιας γεύσης, το «ξινό», ένα πολύ μαλακό λευκό τυρί, το «σκωτύρι», ένα μίγμα τυριών, μυζήθρας και αρωματικών (μοιάζει με την κοπανιστή Μυκόνου) και η γλυκιά μυζήθρα. Επίσης, η Ίος διαθέτει αναπτυγμένη μελισσοκομία και παράγει καταπληκτικό μέλι, κυρίως από θυμάρι που αφθονεί στο νησί. Ζητήστε το από τους μελισσοκόμους του νησιού.

Στην Ίο μπορείτε να βρείτε κρασί που παράγεται από μικρούς παραγωγούς και με οικολογικές μεθόδους και να εκτιμήσετε την υψηλή του ποιότητα. Επίσης μπορείτε να βρείτε και την παραδοσιακή νιώτικη τσικουδιά, ένα ποτό που παράγεται με απόσταξη και είναι δυνατότερη ακόμα και από την κρητική. Τέλος, η κάπαρη και η ρίγανη είναι φυτά που βρίσκονται σε αφθονία στην Ίο και μπορείτε να τα αναζητήσετε από τους ντόπιους παραγωγούς.


Η κουζίνα της Ίου είναι η παραδοσιακή Κυκλαδίτικη, η οποία δίνει μεγάλη βάση στο ελαιόλαδο, τα όσπρια, τα ψάρια, τα δημητριακά και τα λαχανικά.  Ως χαρακτηριστικότερα εδέσματα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τους ρεβυθοκεφτέδες, τα τσιμέτια (είδος ντολμά όπου αντί για κληματόφυλλο χρησιμοποιείται κολοκυθανθός) και οι λιαστές μαρίδες, οι οποίες ξεραίνονται στον ήλιο και κατόπιν ψήνονται στα κάρβουνα
Η Ίος διαθέτει μεγάλη ποικιλία παραδοσιακών γλυκών.  Αυτά είναι: το παραδοσιακό παστέλι (από νιώτικο θυμαρίσιο μέλι και σουσάμι), τα αυγοκαλάμαρα ή ξεροτήγανα (οι γνωστές δίπλες), τα καλασούνια (τηγανιτές μπουκιές από φύλλο, γεμιστές με μίγμα από γλυκιά μυζήθρα, αυγά και ζάχαρη), οι μυζηθρόπιτες ή μελιτίνια (πιτάκια με γέμιση από γλυκιά μυζήθρα, αυγά και ζάχαρη και αρωματισμένες με μαστίχα), τα αμυγδαλωτά (από τριμμένη αμυγδαλόψυχα, αυγά και ζάχαρη, αρωματισμένα με ανθόνερο) και τα παστωτά σύκα (ξερά σύκα δεμένα με σουσάμι)

Οι παραλίες της Ίου

Η Ίος έχει προικιστεί από τη φύση με πάνω από 33 μικρές και μεγάλες παραλίες, όλες σχεδόν με καταπληκτική ψιλή και χρυσή άμμο. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι από τα 86 χιλιόμετρα ακτογραμμής της, τα 32 είναι αμμουδιές. Ο επισκέπτης του νησιού έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε μικρές και μεγάλες παραλίες, ανάμεσα σε πολυσύχναστες και ήσυχες και ανάμεσα σε παραλίες με εύκολη πρόσβαση και σε άλλες που είναι προσπελάσιμες μόνο με τα πόδια ή με σκάφος. Μια από τις ομορφότερες παραλίες της Ίου είναι η παραλία του Μυλοπότα. Είναι μια πανέμορφη παραλία με χρυσαφένια άμμο, καταγάλανη θάλασσα, που θεωρείται από τις ομορφότερες του Αιγαίου και έχει κατ επανάληψη τιμηθεί με το σύμβολο της Γαλάζιας Σημαίας. Στο τέλος της παραλίας του Μυλοπότα αρχίζει ασφαλτοστρωμένος  δρόμος (23χιλ.) για το Μαγγανάρι. Πρόκειται για μια καταπληκτική αλληλουχία πέντε κολπίσκων - παραλιών, με χρυσή άμμο και πάνω απ’ όλα κρυστάλλινα νερά. Ακολουθώντας από τους Μύλους τον δρόμο του Επάνω Κάμπου, κατευθυνόμαστε στην Αγία Θεοδότη. Η αμμουδερή παραλία και ο προφυλαγμένος κόλπος της καθώς και η ανατολή του ήλιου με θέα το νησάκι της Ηρακλειάς, συνθέτουν μια εικόνα άξια της προσοχής του επισκέπτη. 

Στην κορυφή του ασφάλτινου δρόμου για τη Αγία Θεοδότη και στα δεξιά μας μετά το εκκλησάκι του 'Αη Δημήτρη, υπάρχει στροφή με πινακίδα και ασφαλτοστρωμένος δρόμος για τον κόλπο της Ψάθης, με τις δύο πολύ όμορφες παραλίες. Τα καταγάλανα νερά η ησυχία και τα κύματα, όταν ο καιρός έχει δυνατό αέρα, κάνουν την Ψάθη δημοφιλή για σέρφινγκ, αλλά και ξεκούραση. Η άγρια ομορφιά της υπόσχεται ανανέωση. Στα ανατολικά του νησιού, συναντούμε την παραλία του Καλάμου. Πολύ ήσυχη συνήθως και με πεντακάθαρα νερά, ιδανική για υποβρύχια αναζήτηση. Δυτικά του Καλάμου, υπάρχουν οι απομονωμένες παραλίες του Παπά και των Πλακών. Πολλές άλλες παραλίες όπως το Καμπάκι, ο Πλακώτος, το Πεταλίδι, το Νεράκι, τα Διαμούδια, το Σαπουνόχωμα, ο Βαλμάς, οι Κολιτσάνοι, το Κλήμα, το Πικρίνερο, η Τζαμαρία, προσφέρουν πολλές δυνατότητες για εκδρομές και μοναδικές εμπειρίες.

Αξιοθέατα της Ίου

	Χώρα Ο Οικισμός της Χώρας της Ίου έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός με το Π.Δ 19-8-81 (ΦΕΚ 587/Δ/16-10-1981) και αποτελεί ένα τυπικό κυκλαδικό χωριό και μια γραφική εικόνα.  Ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της. Τα σπίτια είναι  ασπρισμένα, με γαλάζιες πόρτες και παράθυρα, ενώ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι τα στενά και πλακόστρωτα σοκάκια, με ασπρισμένους τους αρμούς των πλακών (ντάμες στην τοπική διάλεκτο), τα ενωμένα μεταξύ τους σπίτια και τα στεγασμένα δρομάκια (στιγάδια). Η Χώρα έχει πανέμορφες γωνιές μοναδικής γραφικότητας, καθώς και σημεία με εξαιρετική θέα. Σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος στη Χώρα είναι το ενετικό κάστρο και η εκκλησία της Παναγίας της Γκρεμιώτισσας, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου της Χώρας και προσφέρει εξαιρετική θέα.
	Εκκλησίες και ΜοναστήριαΣτην Ίο κατά παράδοση υπάρχουν 365 εκκλησίες και ξωκλήσια.  Μόνο στη Χώρα υπάρχουν 26 μικρές και μεγάλες εκκλησίες.  Πολλές δε από αυτές είναι βυζαντινές και είναι επισκέψιμες μετά από συνεννόηση με τους επιτρόπους τους. Οι κυριότερες εκκλησίες της Ίου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Μητρόπολη του Νησιού), η Παναγία η Γκρεμιώτισσα, η Παναγία η Κουντουτιανή, η Ζωοδόχος Πηγή, και η Παναγία – Μετόχι της Μονής Χοζοβιώτισσας της Αμοργού. Επίσης θα ήταν παράληψη για τον επισκέπτη να μην γνωρίσει τα μοναστήρια του Αγίου Ιωάννη του Καλάμου και του Αγίου Ιωάννη του Πύργου.     'Αλλες αξιόλογες εκκλησίες είναι: Η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, χτισμένη στη θέση του αρχαίου ναού του Πυθίου Απόλλωνα. Τα εκκλησάκια του Αγίου Νικολάου, του Χριστού και του Αγίου Γεωργίου, χτισμένα σε απότομο βουνό. Η Εκκλησία του Αγίου Θεοδοσίου: Βρίσκεται στην Αγία Θεοδότη. Στην εκκλησία βρίσκονται εντειχισμένα αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων οικοδομημάτων. Υπάρχει επίσης πύργος της Ελληνιστικής εποχής, καθώς και ερείπια του αρχαίου υδραγωγείου. Επίσης αξιόλογη είναι η εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, η οποία χρονολογείται τον 17ο αι. και βρίσκεται στον Όρμο, καθώς και η εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στη Χώρα, η οποία βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού και αποτελεί το σύμβολό της.
	Θέατρο «Οδυσσέας Ελύτης»Το Θέατρο «Οδυσσέας Ελύτης» είναι ένα ανοικτό Θέατρο, χτισμένο από ντόπια πέτρα και μάρμαρο και βρίσκεται στην περιοχή Τσουκαλαριά, πολύ κοντά στη Χώρα, στο τέρμα της περιοχής των Ανεμόμυλων. Το Θέατρο είναι ο μοναδικός χώρος στην Ελλάδα που φέρει επίσημα το όνομα του Ποιητή του Αιγαίου, Οδυσσέα Ελύτη.  Είναι χωρητικότητας 1.100 θέσεων και εγκαινιάστηκε το 1997 και είναι εύκολα προσβάσιμο είτε με αυτοκίνητο είτε με τα πόδια. Σε αυτό, ο Δήμος Ιητών, διοργανώνει κάθε καλοκαίρι συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Φεστιβάλ «ΟΜΗΡΕΙΑ». Όμως και χωρίς να γίνεται εκδήλωση, είναι απαραίτητη μια επίσκεψη σε αυτό.  Ο επισκέπτης του θα αποζημιωθεί από την εκπληκτική θέα προς τη Χώρα, το Λιμάνι, το Μυλοπότα και τα γύρω νησιά, ενώ θα απολαύσει και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα.
	Τάφος ΟμήρουΗ Ίος φιλοξενεί στη γη της τον Τάφο του Μεγίστου των Ποιητών, Ομήρου. Αυτό δε, δεν είναι μόνο προφορική παράδοση, αλλά αποδεικνύεται και από τα κείμενα αρχαίων συγγραφέων (Ηρόδοτος, Παυσανίας, Αλκαίος, Σκύλαξ, Στράβων, Ευστάθιος, Πλίνιος). Επίσης είναι γνωστό ότι από την Ίο καταγόταν η μητέρα του Ομήρου. Ο Τάφος του βρίσκεται στην περιοχή Πλακωτός, στο βόρειο τμήμα της Ίου, στην κορφή ενός λοφίσκου. Η πρόσβαση είναι εύκολη, με αυτοκίνητο και εκεί ο επισκέπτης εκτός από το μνημείο, μπορεί να θαυμάσει και μια εκπληκτική θέα προς το Αιγαίο και τα γύρω νησιά.  Στα σχέδια του Δήμου Ιητών είναι να δημιουργηθεί, στον ίδιο χώρο, μια Ακαδημία Ομηρικών Σπουδών, με παγκόσμια ακτινοβολία.
	ΜουσείαΤο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίου βρίσκεται στη Χώρα της Ίου, σε χώρο που διέθεσε ο Δήμος Ιητών, στο ισόγειο του Δημαρχιακού Μεγάρου.  Φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή αρχαιοτήτων, από όλη την ιστορική διαδρομή της Ίου, από την 3η Χιλιετία π.Χ. έως και τη Ρωμαϊκή Εποχή.  Τα εκθέματα είναι χωρισμένα σε θεματικές ενότητες και σε αντίστοιχες αίθουσες, ενώ κυριαρχούν τα ευρήματα από τον Πρωτοκυκλαδικό Οικισμό του Σκάρκου.  Το Μουσείο είναι επισκέψιμο κάθε μέρα, εκτός Δευτέρας, από 08:30 έως 15:00. (τηλ. 22860 91246). - Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ζαν Μαρί Ντρο: Ιδιωτικό Μουσείο Μοντέρνα Τέχνης.  Δεν λειτουργεί σε συγκεκριμένες ημέρες και ώρες και είναι επισκέψιμο μόνο μετά από άδεια του ιδιοκτήτη.  Είναι προσβάσιμο μόνο με τα πόδια, από μονοπάτι.  Στα άμεσα σχέδια του Δήμου Ιητών είναι η ανάληψη της διαχείρισής του από τον Δήμο Ιητών και η λειτουργία του σε τακτική βάση. - Μουσείο Γιάννη Γαϊτη – Γαβριέλλας Σίμωσι.  Το Μουσείο έχει ανοίξει τις πύλες του από το καλοκαίρι του 2008 και έχει συγκεντρώσει τα έργα του μεγάλου καλλιτέχνη και φίλου της Ίου, Γιάννη Γαϊτη και της συζύγου του Γαβριέλλας Σίμωσι, ενώ έχουν δεσμευτεί να διαθέτουν σε αυτό έργα τους πολλοί άλλοι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες.  Το Μουσείο έχει κατασκευαστεί σε χώρο πλησίον του Θεάτρου «Οδυσσέας Ελύτης» και μαζί με αυτό και με τους αναπαλαιωμένους ανεμόμυλους του Δήμου Ιητών, αποτελεί έναν μοναδικό πολιτιστικό χώρο.

Η Ιστορία της Ίου

Κατά την 3η χιλιετία π.Χ. αναπτύχθηκε στην Ίο ο πρώιμος Κυκλαδικός πολιτισμός. Την ύπαρξή του μας μαρτυρούν και αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ίο. Το νησί γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά την περίοδο αυτή, διότι βρισκόταν σε καίριο σημείο των θαλασσίων δρόμων προς την Κρήτη και τη νότια Ασία. Η ζωή συνεχίζεται στην Ίο και κατά τη 2η χιλιετία (μέση και ύστερη εποχή του χαλκού), και κατόπιν η Ίος μοιράζεται την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, τα οποία παύουν να έχουν αυτονομία και εκπίπτουν στη σφαίρα επιρροής αρχικά των Μινωϊτών και στη συνέχεια των Μυκηναίων. Η επιρροή των Μινωϊτών ξεκίνησε ως πολιτισμική και εξελίχθηκε σε πολιτική. Το σκηνικό αλλάζει με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, γύρω στο 1650π.Χ., όπου καταστρέφεται και το μεγάλο αστικό της κέντρο, το Ακρωτήρι. Έτσι, οι Μυκηναίοι αυτή τη φορά, επωφελούνται της καταστροφής και 50 χρόνια αργότερα κυριαρχούν στις Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της Ίου. Η μετάβαση από τους Προϊστορικούς στους Ιστορικούς χρόνους παραμένει σκοτεινή για την Ίο, γιατί από τις έρευνες δεν προήλθαν νέα στοιχεία γι΄ αυτή την περίοδο.

Γύρω στα 1100 π.χ. Δωριείς και Ίωνες φτάνουν στο νησί και μάλιστα από τους Ίωνες το νησί έλαβε το όνομα του. Στη συνέχεια η Ίος έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας και στις αρχές του 13 μ.Χ. αιώνα κατακτήθηκε από τους Ενετούς, αφού είχαν περάσει οι Μακεδόνες, Πτολεμαίοι και Ρωμαίοι, με σημαντική περίοδο γύρω στα 1397 μ.Χ. όταν ο Διοικητής του νησιού Μάρκος Κρίσπος, οχύρωσε την χώρα του νησιού με τείχη κάστρου, ερείπια των οποίων και σήμερα υπάρχουν, προκειμένου να προφυλαχθούν οι κάτοικοι από τις άγριες επιδρομές των Πειρατών.

Το 1537 τελικά, η Νιος πέφτει στα χέρια των Τούρκων και αρχίζει περίοδος βαριάς φορολογίας για το νησί, όπως και τα υπόλοιπα, υπό κυριαρχία, Κυκλαδονήσια. Το νησί, εξακολούθησε να υποφέρει από επιθέσεις πειρατών. Οι Τούρκοι κατακτητές χαρακτήριζαν το νησί Μικρή Μάλτα λόγω της Απόλυτης ασφάλειας που προσέφερε το φυσικό του λιμάνι.

Παρά την Τουρκική κυριαρχία, τα Κυκλαδονήσια απολάμβαναν μια σχετική, αυτονομία, και μάλιστα γύρω στο 1774 ειδικά προνόμια, σχετικά με την ναυτιλία και το εμπόριο, δόθηκαν με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καιναρτζί, έως το 1821, οπότε και ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση που οδήγησε στην απελευθέρωση του Έθνους. Στην τελευταία αυτή περίοδο, ο Σπυρίδων Βαλέτας (1718-1843) τέκνο της Ίου και Φιλικός, διακρίθηκε στον Αγώνα και μάλιστα υπήρξε ο Πρώτος Υπουργός Παιδείας του Έθνους, και μεγάλος Ευεργέτης του νησιού.

Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στον μεγαλύτερο επικό ποιητή όλων των Εποχών, τον Όμηρο, ο οποίος τον 8ο αιώνα π.χ. συνέθεσε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Στην περιοχή Πλακωτός υπάρχει ο τάφος του, μια που ο ποιητής άφησε στην Ίο την τελευταία του πνοή. Προς τιμήν του Ομήρου, κάθε χρόνο διοργανώνεται πολιτιστικό φεστιβάλ «ΤΑ ΟΜΗΡΕΙΑ» με καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.

Η Ίος

Η Ίος είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας. Οι μεγάλες χρυσές παραλίες της, η καθαρή θάλασσα, οι ερημικές ακρογιαλιές και η έντονη νυχτερινή ζωή την έχουν κάνει γνωστή διεθνώς ως νησί της νεολαίας. Όμως η Ίος, που έχει συνδεθεί άρρηκτα με το όνομα του ποιητή Ομήρου, έχει να προσφέρει στον επισκέπτη της ακόμα πάρα πολλά εκτός από τον ήλιο, τη θάλασσα και τη διασκέδαση, καθώς συνδυάζει την κοσμοπολίτικη ζωή με την πλούσια κυκλαδίτικη παράδοση. 

Η Ίος ή Νιος έχει έκταση 108 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μόνιμο πληθυσμό 2000 κατοίκων. Η ονομασία της πιθανώς προήλθε από το «ίον» (λουλούδι), καθώς στην αρχαιότητα το νησί ήταν γεμάτο άνθη. 

Η άφιξη στο Λιμάνι της Νιος, με την πανέμορφη εκκλησία της Αγ. Ειρήνης, στα δεξιά και την παραλία του Γιαλού αριστερά, είναι μια πολύ όμορφη εικόνα και ο καλύτερος οιωνός για τον επισκέπτη. 

Πρωτεύουσα του νησιού είναι η μαγευτική Χώρα, αμφιθεατρικά χτισμένη στο λόφο πάνω από το λιμάνι. Εδώ η κλασική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική δεσπόζει σε όλο της το μεγαλείο: στενά δρομάκια, κατάλευκα σπίτια με πέτρινους χοντρούς τοίχους για προστασία από το κρύο και τον εκτυφλωτικό ήλιο του Αιγαίου, μικρές πλακόστρωτες πλατείες με βρύσες με πόσιμο νερό, πολλά εκκλησάκια. Στη θέση της Χώρας, στο απόκρημνο ύψωμα πάνω από το λιμάνι, βρισκόταν η αρχαία πόλη της Ίου, από την οποία σήμερα είναι ορατά μεγάλα τμήματα του τείχους, ενός κτιρίου, του δρόμου προς το λιμάνι και του ναού του Απόλλωνα, στη θέση που βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Ανάμεσα στην Αγία Αικατερίνη και στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων βρισκόταν η αγορά της αρχαίας πόλης. Πλουσιότατα ευρήματα από τους προϊστορικούς έως τους ρωμαϊκούς χρόνους μπορείτε να δείτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας. Ανηφορίζοντας προς το λόφο ανατολικά της Χώρας, συναντάμε ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα της Ίου: τους παλιούς ασπρισμένους ανεμόμυλους, και καταλήγουμε στο Ανοικτό Θέατρο Οδυσσέας Ελύτης, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής από πέτρα και μάρμαρο, χτισμένο σε μια από τις αγαπημένες τοποθεσίες του ποιητή με καταπληκτική θέα.  Χαρακτηριστική εικόνα της Χώρα είναι η εκκλησία της Παναγίας Γκρεμιώτισσας, με τον φοίνικα και την καταπληκτική θέα στον Όρμο, στην Σίκινο και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Εκεί ο επισκέπτης, έχει την ευκαιρία για το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού.

Ο Μυλοπότας, οικισμός με φημισμένη μεγάλη αμμώδη παραλία, βρίσκεται 3 χλμ. Νοτιοανατολικά από τη Χώρα. Η Αγία Θεοδότη είναι ένας παραδοσιακός οικισμός που απέχει 10 χλμ. από τη Χώρα και διαθέτει υπέροχη αμμουδιά. Η Ψάθη είναι ένας άλλος μικρός παραδοσιακός οικισμός με όμορφη παραλία που απέχει 20 χλμ από τη Χώρα, προς τα Δυτικά. 

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αρχαιολογικοί χώροι στο Παλαιόκαστρο όπου θα δείτε τον περίβολο βυζαντινού φρουρίου, ύψους 2,5 μ. και χτισμένη πάνω στο φρούριο την εκκλησία της Παναγίας της Παλιοκαστρίτισσας.

Το Μαγγανάρι είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Ίου, στο νοτιότερο άκρο του νησιού. Εδώ, επτά συνεχόμενες παραλίες με χρυσαφένια άμμο σας περιμένουν. 'Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι εδώ γυρίστηκαν σκηνές της ταινίας "Απέραντο Γαλάζιο". 

Ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα της Ίου είναι οι Ανεμόμυλοί της. Βρίσκονται στο ανατολικό άκρο της Χώρας, ανηφορίζοντας προς τον λόφο του Θεάτρου και είναι γραφικότατοι.

Αξιοθέατα της Θηρασιάς

	ΡίβαΣτο βόρειο άκρο του νησιού βρίσκεται η Ρίβα, το λιμάνι όπου πιάνουν τα πλοία της γραμμής από τον Πειραιά και τον Αθηνιό της Σαντορίνης, και οι λάντζες από τον όρμο του Αμμουδιού της Οίας. Εδώ θα βρείτε γραφικές ψαροταβέρνες και την υπέροχη Μαύρη Παραλία με τα κρυστάλλινα νερά. Σε ύψωμα πάνω από το λιμάνι βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, από τη λατινική ονομασία του οποίου (Santa Irini) ο Μάρκος Σανούδος έδωσε στη Θήρα το όνομα Σαντορίνη.
	ΠοταμόςΣτη δυτική πλευρά του νησιού υπάρχουν μακρόστενοι παράλληλοι όγκοι άσπας (ηφαιστιογενούς υλικού) που ανάμεσά τους διαμορφώνονται γραφικά λαγκάδια. Σε τέτοια λαγκάδια είναι χτισμένος ο Ποταμός, χωριό με πολλά υπόσκαφα σπίτια και αυλές γεμάτες γεράνια και μπουκαμβίλιες. Στον Ποταμό δεσπόζουν οι εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας της Γιάτρισσας.
	Αγριλιά Η Αγριλιά είναι ο παλαιότερος και μεγαλύτερος αγροτικός οικισμός του νησιού, με υπόσκαφα σπίτια και κάναβες (οινοποιεία), τέλεια προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον. Στην είσοδο του οικισμού υψώνεται η Παναγία των Εισοδίων ή του Λαγκαδιού, κτήριο του 1887 που ξεχωρίζει λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και του εξαίρετου γλυπτού διακόσμου του.
	ΜανωλάςΑνηφορίζοντας από τον Ποταμό συναντάμε τη χώρα της Θηρασιάς, τον Μανωλά, τυπικός κυκλαδίτικος οικισμός σκαρφαλωμένος στο φρύδι της καλντέρας, απ’ όπου η θέα προς τη Σαντορίνη είναι μαγευτική. Μικρά σπιτάκια και οι χαρακτηριστικές «υπόσκαφες» , λαξευμένα στο συμπαγές ηφαιστειακό υλικό, παλιοί ανεμόμυλοι, στενά καλντερίμια με παραδοσιακά μαγαζιά και τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού από τον παραδοσιακό φούρνο είναι από τις χαρακτηριστικές εικόνες της Χώρας . Εδώ, η ηρεμία των παραδοσιακών ρυθμών της ζωής είναι ένα άμεσα αισθητό παρόν. Στον Μανωλά θα βρείτε πλήρως εξοπλισμένα καταλύματα με θέα προς την καλντέρα, καφενείο και εστιατόρια με θαυμάσιο σπιτικό φαγητό. Τον οικισμό στολίζει ο ενοριακός ναός του Αγίου Κωσταντίνου του 1874.
	Κερά - Τρυπητή Νοτιοανατολικά της Χώρας, πριν φτάσουμε στο άκρο του νησιού, βρίσκεται η Κερά, στους πρόποδες του βουνού του Προφήτη Ηλία, οικισμός εγκαταλελειμμένος τα τελευταία 30-40 χρόνια, με πανοραμική θέα προς την καλντέρα. Εδώ βρίσκεται μια διαμπερής σπηλιά -η Τρυπητή- και το μοναστήρι της Παναγίας της Τρυπητής, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο νότιο άκρο του νησιού παρατηρείται μία από τις ωραιότερες ηφαιστειακές φλέβες της καλντέρας της Σαντορίνης. Πρόκειται για μια κατακόρυφη διείσδυση λάβας μέσα σε ροές παλαιότερων λαβών. Η φλέβα είναι πολύ εντυπωσιακή, γιατί λόγω της διάβρωσης των γύρω υλικών εξέχει προς τα πάνω και δίνει την εντύπωση μικρού τείχους.
	Προφήτης ΗλίαςΔυτικά της Κεράς ο δρόμος ανεβαίνει προς το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Βρίσκεται σε μια πανοραμική θέση με υψόμετρο 279 μέτρων και προσφέρει εξαιρετική θέα.
	ΚόρφοςΤα 270 πλακόστρωτα σκαλοπάτια οδηγούν από τη Χώρα κάτω στον Κόρφο, το παλιό λιμάνι του νησιού, με τον ανεμόμυλο, τις ψαρόβαρκες και τα γραφικά ταβερνάκια, όπου θα απολαύσετε ολόφρεσκο ψάρι και καταπληκτικούς μεζέδες μπροστά στο κύμα. Συμπαθέστατα γαϊδουράκια θα σας κατεβάσουν στο λιμάνι υπομονετικά καθώς εσείς θα παρατηρείτε την εκπληκτική θέα προς την καλντέρα και το ηφαίστειο.
	Δυτική ΘηρασιάΗ περιήγηση στον εύφορο δυτικό κάμπο του νησιού αποκαλύπτει γραφικούς αμπελώνες και καλλιέργειες ντομάτας και φάβας. Μια ξεκούραστη και εύκολη διαδρομή, που συνδυάζει γνωριμία με τη φύση του νησιού, αλλά και με τις ασχολίες των κατοίκων.