Η Κίμωλος

Η Κίμωλος, ανάμεσα στη Σίφνο και τη Μήλο, είναι ένας αγαπημένος προορισμός για αυτούς που αναζητούν ήρεμες διακοπές έξω από το κύριο τουριστικό ρεύμα, σε ένα μαγευτικό τοπίο με συναρπαστικά ιστορικά αλλά και γεωλογικά μνημεία. Έχει έκταση 36 km2 και περίμετρο 38 km. και παρουσιάζει μια μοναδική ποικιλία πετρωμάτων, όπου κυριαρχεί το άσπρο χρώμα της «κιμωλίας γης».

Το σχήμα της είναι περίπου πενταγωνικό και έχει ποικιλόμορφες ακτές, άλλες με απότομα κοφτερά βράχια και άλλες απάνεμες αμμουδερές παραλίες. Είναι κατεξοχήν ορεινό νησί με υψηλότερη κορυφή το Παλαιόκαστρο (397 m). Το έδαφος της είναι άγονο και το υπέδαφος ηφαιστιογενές.

Πρωτεύουσα είναι το Χωριό ή Κίμωλος, γραφικός κυκλαδίτικος οικισμός χτισμένος στην ενδοχώρα του νησιού γύρω από το βενετσιάνικο κάστρο του 17ου αιώνα. Ο οικισμός περιλαμβάνει το Παλιό Χωριό και το Καινούργιο Χωριό, και χαρακτηρίζεται από τα πανέμορφα κατάλευκα σπιτάκια και τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους. Επίνειο της Κιμώλου είναι ο παραθεριστικός οικισμός Ψάθη, στις ανατολικές ακτές του νησιού, σε απόσταση 1,5 χλμ. από το Χωριό. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι τα «σύρματα» με τις πολύχρωμες πόρτες τους, σπηλιές στην ακτή όπου οι ψαράδες δένουν τις βάρκες τους.


Η Ιστορία

Σύμφωνα με τη Μυθολογία, η Κίμωλος πήρε το όνομά της από τον πρώτο της οικιστή, Κίμωλο. Αργότερα ονομάστηκε Εχινούσα. Κατοικείται τουλάχιστον από τη μυκηναϊκή περίοδο και η βυθισμένη πολιτεία και η νεκρόπολη στην περιοχή Ελληνικά έχουν δώσει Μυκηναϊκά, Γεωμετρικά, Αρχαϊκά και Κλασικά ευρήματα. Την πόλη αυτή φαίνεται ότι κατοικούσαν οι Κιμώλιοι τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.      Η Κίμωλος είναι από την αρχαιότητα γνωστή για την εξόρυξη της κιμωλίας - σημαντικής πηγής πλούτου για το νησί - καθώς και για τα εξαιρετικά της σύκα.. Τον 3ο π.Χ αιώνα κυκλοφόρησε δικά της νομίσματα. Κατά τον Μεσαίωνα η Κίμωλος καταλήφθηκε από τους Βενετούς και ονομαζόταν Αρζαντιέρα. Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της Βενετοκρατίας το νησί υπέφερε πολύ από πειρατείες, εξαιτίας των οποίων η Κίμωλος ερημώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.